عواقب ترک خوردگی بتن را درنظر بگیرید تا با راهکارهای اصولی و درست از بوجود آمدن چنین مشکلی جلوگیری کنید.
یکی از مشکلات رایج در سازه های بتنی، مشکل ترک خوردن بتن است. این ترک ها ممکن است سطحی یا عمیق باشند که تعداد و عمق آنها به عوامل مختلفی بستگی دارد. بتن پیش تنیده https://betonpishfeshordeh.com/، یک نوع بتنی است که به ندرت با مشکل ترک خوردگی مواجه می شود.
عواقب ترک خوردگی بتن به ما یادآور می شود که باید از بتن باکیفیتی استفاده کنیم و این بتن را به درستی در سازه های گوناگون اجرا کنیم. هر نوع بتنی دارای مواد تشکیل دهنده مختلفی است و به شیوه خاصی اجرا می شود و اجرای آن مستلزم توجه به ضوابط خاصی می باشد. اگر به این موارد توجه نشود، مشکلات متعددی بوجود خواهد آمد که یکی از آنها، ایجاد ترک‌ها در بتن می باشد. بتنی که با این مشکل روبرو شود، حتماً مقاومت و دوام خود را از دست می دهد و این مسئله اصلاً به نفع سازه موردنظر نخواهد بود. امروزه کارخانه های مختلفی به تولید بتن مرغوب و درجه یک اقدام می کنند که بهتر است خریداران بتن، نیازهای خود را از این مجموعه های حرفه ای تأمین کنند.
اینک می خواهیم به بررسی این مسئله بپردازیم که ترک خوردن بتن چگونه به کیفیت و مقاومت بتن صدمه می زند. لذا جنبه های مختلف تأثیرگذاری شکاف در بتن و از دست دادن مقاومت آن را بررسی می کنیم:
- از دست رفتن یکپارچگی کامل بتن: شکاف ها سبب حذف یکپارچگی بتن می شوند و در کاهش مقاومت آن در مقابل بارهای دینامیکی مثل زمین لرزه به شدت اثر می گذارند.
- از دست رفتن میزان قابل توجهی از مقاومت کششی بتن: بتن دارای مقاومت کششی کمتری نسبت به مقاومت فشاری است. شکاف در بتن، بیانگر شکل گیری یک سطح ضعیف در بتن می گردد که مقاومت کششی آن را بسیار کم می کند.
- تسهیل نفود آب و مواد خورنده: شکاف ها، بستری را برای ورود آب، یون های کلر و دیگر مواد خورنده به درون بتن ایجاد می کنند که این مواد سبب آسیب دیدگی آرماتور می شود و خوردگی های زیادی در آن ایجاد می کند.
- توزیع غیرهمگون تنش ها: یکی از عواقب ترک خوردگی بتن این است که تنش ها به صورت غیرهمگون در پیرامون ترک ها پخش می شوند و این مسئله موجب شکل گیری ترک های جدیدی می گردد.
سازه ای که بتن های آن دچار شکاف ها و ترک های زیادی شده است، با مشکلات گوناگونی مواجه می شود که برخی از آنها شامل موارد زیر است:
- کاهش طول عمر سازه
- ایجاد ظاهری بد شکل برای سازه
- از دست رفتن مقاومت سازه در برابر بارهای دینامیکی
- افزایش نیاز به تعمیرات
برای پیشگیری از این مشکل، راهکارهایی وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از:
- از بتن باکیفیت استفاده شود.
- نسبت آب به سیمان کنترل شود.
-طراحی درست سازه بر اساس بارگذاری و شرایط محیطی صورت بگیرد.
- از افزودنی های لازم برای بتن مانند فوق روان کننده ها و کاهش دهنده های آب استفاده شود.
- برای جلوگیری از مواجهه با عواقب ترک خوردگی بتن ، عمل آوری مناسب بتن به درستی انجام شود.
- ترک و شکاف های ناشی از خشک شدگی باید مهار شود. روش های مختلفی برای مهار این ترک ها وجود دارد که از جمله آنها می توان به استفاده از پوشش های محافظ استفاده نمود.
- ترک های بوجود آمده را سریعاً تعمیر کرد تا از بزرگ شدن شکاف های آنها جلوگیری شود و تعمیرات دشوارتر نشود.
استفاده از بتن پیش‌تنیده در شرایط سخت آب و هوایی امکان پذیر است. چرا که این بتن دارای مقاومت بسیار زیادی در شرایط گوناگون است.
گاهی اجرای پروژه در شرایطی انجام می شود که وضعیت آب و هوایی برای مدت طولانی نامناسب است و امکان توقف پروژه وجود ندارد. در این شرایط باید در اجرای عملیات مختلف پروژه به موارد گوناگونی توجه داشت تا کیفیت و مقاومت سازه در معرض خطر قرار نگیرد.
با توجه به این مسئله، سازندگان درباره چالش های احتمالی نگران هستند. یکی از نگرانی های آنها در خصوص امکان استفاده از بتن پیش فشرده در این وضعیت آب و هوایی است. در حالیکه ویژگی های این بتن نشان می دهد که نگرانی در این زمینه بی مورد است.
استفاده از بتن پیش‌تنیده در شرایط سخت آب و هوایی با توجه به رعایت های نکات لازم، امکان پذیر می باشد. بتن پیش تنیده، بتنی است که توانسته است ضعف بتن معمولی در برابر کشش را برطرف کند. این بتن برای احداث تیرها، کف طبقات، پل های دارای دهانه زیاد و ... به کار می رود.
در این بتن، تاندون های پیش تنیده برای شکل گیری بارهای مقاوم به کار می روند. این بارهای مقاوم با تشکیل تنش فشاری موجب ایجاد تعادل با تنش کششی می شود که این تنش های کششی در زمان اعمال بار خمشی در یک عضو فشاری بتنی نمایان می گردد. این پروسه به سبب رشته های فولادی، غلاف و ... صورت گرفته و به تجهیزات مختلفی نیازمند می باشد. روش های پیش تنیدگی به دو متد پیش کشیده و پیش تنیده می باشد.
استفاده از بتن پیش‌تنیده در شرایط سخت آب و هوایی در ایران صورت گرفته است و مشکلی بوجود نیامده است. با وجود سابقه بسیار زیاد استفاده از بتن پیش فشرده در کشورهای پیشرفته، این محصول در کمتر از سه دهه در ایران به کار گرفته شده است.
سقف پیش تنیده با تکنیک پس کشیدگی در سال 1381 برای نخستین بار در ایران اجرا شد. در این زمان، پروژه های متعددی با این سبک طراحی و احداث شدند و سازندگان از نتیجه کار به شدت رضایت داشتند. این سقف ها به خوبی می توانند مقاومت موردنیاز سازه را تأمین کننده و از سازه در برابر عوامل مختلفی مراقبت کنند تا هیچ تنش و فشاری نتواند سبب آسیب دیدگی سقف شود و استحکام سازه را دچار مشکل کند.
استفاده از بتن پیش‌تنیده در شرایط سخت آب و هوایی در هر پروژه ای امکان پذیر است. پیش تنیده کردن مقاطع بتنی از گذشته برای احداث پل ها، اسکله ها و ... به کار رفته است و اخیراً بهره گیری از آنها در سقف های دال تخت با دهانه های طویل و در سقف پارکینگ های طبقاتی ترویج یافته است. اعضایی که در معرض خمش هستند، به استفاده از بتن پیش تنیده نیازمند می باشند. این بتن ها می توانند بسیاری از چالش های موجود که مربوط به ضعف بتن در برابر تنش های کششی می باشند را برطرف کنند.
این بتن به دلیل مقاومت بسیار زیاد در مقابل فشار و کشش می تواند در شرایطی مانند بارندگی، گرمای شدید، سرمای طاقت فرسا، طوفان و ... به کار رود. با بهره گیری از پوشش های محافظ، امکان جلوگیری از خوردگی نخ های فولادی وجود دارد. پایداری در مقابل آب و هوای مختلف سبب می شود که بتن دچار مشکلاتی مانند ترک خوردگی در زمان اجرا نشود. بنابراین سازندگان با اطمینان خاطر می توانند با استفاده از بتن پیش تنیده به ساخت و سازهای خود در شرایط نامساعد در روزهای بهار و تابستان یا پاییز و زمستان بپردازند.
درصد آب در بتن بسیار مهم است و میزان آن بر اساس میزان سیمان و روانی لازم، نوع سازه و دوام و مقاومت موردنظر مشخص می شود.
بتن از ادغام ماسه و سنگدانه ها به همراه آب و افزودنی ها درست می شود. میزان استحکام و مقاومت بتن به مقدار هر یک از مواد به کار رفته و نسبت آنها به یکدیگر بستگی دارد. لذا اینکه در بتن به چه اندازه از هر یک از مواد تشکیل دهنده استفاده شود، بسیار مهم می باشد.
قبل از اینکه به بیان درصد آب در بتن بپردازیم، ترکیب ساخت بتن را بررسی می کنیم. بتن، ترکیبی از آب و سنگ دانه و سیمان می باشد. مخلوط کردن اصولی این مواد به اندازه مشخص، بتنی با حداکثر مقاومت را ایجاد می کند. زمانی که این مواد با همدیگر ترکیب می شوند باید کمی زمان بگذرد تا به ماده ای سخت تبدیل شود که به این ماده سخت، بتن گفته می شود.
برای تولید بتن باید بر اساس استانداردهایی عمل کرد که به این استانداردها، طرح اختلاط بتن می گویند. یکی از مهمترین عناصری که در تولید بتن به کار می رود، آب می باشد. اگر میزان آب مصرفی برای بتن به اندازه ایده آل نباشد، کیفیت عمل آوری بتن تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.
ویژگی های آب و درصد آب در بتن ، مسائل مهمی هستند که باید موردتوجه تولیدکنندگان بتن قرار بگیرند. هر آبی برای تولید بتن مناسب نمی باشد. آبی که برای تولید بتن به کار می رود باید از نظر نوع، میزان PH، شوری، نوع افزودنی ها، نوع و درصد عناصر شیمیایی و ... بررسی شود. در حال حاضر با توجه به استانداردهای مختلفی مانند استاندارد ملی شماره 14748 به بررسی آب موجود برای بتن اقدام می شود. در این استانداردها به موارد مختلفی پرداخته می شود که یکی از آنها درصد املاح آب به کار رفته در بتن است.
توجه به درصد آب در بتن از آن جهت مورد توجه است که آب در بتن دارای نقش مهمی است. سنگدانه ها و ماسه و سیمان به همراه افزودنی ها زمانی می توانند بتن باکیفیتی را تشکیل دهند که در کنار آب مورد استفاده قرار بگیرند. در واقع آب باید به میزان 22 الی 25 درصد به سیمان اضافه شود تا پروسه هیدراتاسیون به درستی انجام شود. اضافه شدن آب موجب می شود که 15 درصد از خمیر سیمان آبی که حکم ژل را دارد، فضاهای خالی بتن را پر نموده و ترکیب ایده آل بتن درست شود.
اگر آب به کار رفته برای بتن زیاد باشد، مقاومت و دوام بتن کاهش پیدا می کند. به همین علت باید توجه نمود که آب زیادی برای بتن به کار نرود. میزان آبی که برای بتن به کار می رود بر اساس میزان وزن هر یک از مواد جامد بتن و مقدار وزن سیمان بتن تعیین می شود. درصد آبی که برای این مصالح در حالت های مختلف به کار می رود، فرق می کند. مقادیری که رایج هستند، به صورت زیر است:
- میزان آب در بتن خمیری معادل w/c=0.6 است.
- میزان آب در بتن کم ضخامت به منظور سهولت در جابه جایی معادل w/c=0.5 می باشد.
- میزان آب آلوده که سبب کاهش کیفیت و افت بتن می گردد به صورت w/c=0.5 می باشد.
- درصد آب در ملات سیمان متراکم و پرمایع به اندازه w/c=0.55 می باشد.
آب لازم برای بتن باید به اندازه نصف سیمان به کار رفته باشد. در نتیجه برای یک متر مکعب بتن که 7 کیسه سیمان برای آن به کار رفته است، باید از 175 کیلو آب استفاده نمود که این عدد حاصل تقسیم عدد 350 کیلوگرم بر عدد 2 می باشد.
انواع سقف ویلا شامل سقف پروانه ای، سقف هرمی شکل، سقف چهار شیب، سقف نیم شب و ... است که هر یک به روشی متفاوت اجرا می شوند.
یکی از مهمترین مراحل در احداث ویلا، اجرای سقف می باشد. برای اجرای سقف روش های مختلفی وجود دارند که هر یک نیازمند هزینه ای متفاوت هستند. با توجه به بودجه درنظر گرفته شده و نوع سلیقه خود به انتخاب روش اجرای سقف برای این سازه اقدام می شود.
برای اجرای سقف ممکن است از متریال و مصالح مختلفی استفاده شود. برای ویلاهایی که دو الی چندین طبقه هستند و بسیار بزرگ می باشند، ممکن است از بتن پیش تنیده برای اجرای سقف استفاده شود. اما در این مقاله با چندین نوع از سقف‌های زیبا و کاربردی برای ویلا آشنا می شویم.
یکی از انواع سقف ویلا ، سقف پروانه ای می باشد که برای باغ ویلاهای غربی بسیار مناسب است. اگر می خواهید که طراحی لاکچری و خاصی برای ویلای خود انتخاب کنید، یکی از بهترین گزینه ها سقف پروانه ای می باشد.
سقف پروانه ای به گونه ای طراحی و اجرا می شود که مانع از جمع شدن آب در میانه سقف می شود. در واقع در این سقف، روش خاصی برای خروج آب حاصل از بارندگی درنظر گرفته می شود. اجرای سقف پروانه ای دارای هزینه بسیار زیادی است. بنابراین در صورتی که به زیبایی و مدرنیته فکر می کنید و دغدغه هزینه ها را ندارید، این نوع سقف را انتخاب کنید.
یکی دیگر از انواع سقف ویلا ، سقف هرمی شکل است که برای باغ ویلاهای غربی و اروپایی به کار گرفته می شود. این سقف از نظر زیبایی، حرف اول را می زند و بسیار چشم نواز است. بعید است که از انتخاب این سقف برای ویلای خود پشیمان شوید.
سقف هرمی شکل به روش های مختلفی اجرا می شود و اینگونه نیست که صرفاً یک روش برای اجرای آن وجود داشته باشد. حتی شیبی که برای سقف هرمی شکل درنظر گرفته می شود، متفاوت می باشد. سقف هرمی شکل نیازمند مهارت و تخصص بالایی برای پیاده سازی است و اینگونه نیست که همانند سقف تخت و سقف شیروانی به آسانی قابل پیاده سازی باشد. یک طراحی دقیق و اجرای حرفه ای لازم است تا سقف هرمی شکل به درستی پیاده سازی شود. کوچکترین اشتباهی در محاسبات سبب می گردد که سقف هرمی به درستی اجرا نشود و در عملکرد خود دچار مشکل باشد.
سقف های شیبدار، سقف هایی هستند که دست کم دارای 30 درجه شیب هستند. این سقف ها برای مناطق واقع در نواحی بارانی بسیار مناسب هستند. یکی از انواع سقف های شیبدار، سقف نیم شیب است. سقف نیم شیب به سختی اجرا می شود و اجرای آن از عهده افراد عادی برنمی آید.
چرا که سقف نیم شیب دارای ساختاری پیچیده تری از تیر عرضی و چوب بست می باشد و باید به صورت حرفه ای، طراحی و اجرا شود. در بسیاری از ویلاهای واقع در نواحی غربی، این سقف اجرا شده است.
این سقف دارای یک حالت سه گوش با زاویه خاص است. سقف شیروانی، یکی از متداول ترین انواع روش های اجرای سقف برای ویلا می باشد. شیبی که برای این سقف درنظر می گیرند معمولاً حدود 15 الی 70 درجه می باشد.
متریال و مصالحی که برای این سقف به کار می رود، متفاوت می باشد. بهترین مصالح برای اجرای سقف شیروانی، مصالحی است که دارای وزن اندکی باشد. این سقف ها نیاز به نگهداری مداوم دارند. چرا که همواره باید بررسی شوند تا آسیب ندیده باشند. سقف های شیروانی تا حدودی آسیب پذیر هستند که این مسئله باید موردتوجه مالکان ویلاها قرار بگیرد.
افزودنی های محبوس کننده هوا در بتن با مکانیزم عملکردی معین باید با سیستم توزیع مناسبی به کار گرفته شود.
مقدار هوای محبوس یک ترکیب بتنی، بیانگر کافی بودن سیستم هوای منفذی در زمانی است که افزودنی به کار گرفته با مشخصه های مرتبط با استانداردهای لازم، مطابقت دارد. عواملی مانند تنوع مواد، اختلاط، دما و ... سبب اختلال در تنظیمات میزان هوای موردنیاز با اندازه حباب و فاصله مناسب می شود. هوای بتن فوق روان شده و بتن های با مقاومت بالا، به آسانی قابل تنظیم نمی باشد. مقدار هوای موجود در بتن باید هم در محل پروژه و هم در محل تولید بتن بررسی شود.
افزودنی های محبوس کننده هوا در بتن با هدف تنظیم میزان هوای موجود در بتن به کار گرفته می شوند. در ارتباط با میزان هوای موجود در بتن، چالش های زیادی در مراحل مختلف تولید و استفاده از بتن وجود دارد. به منظور رفع این چالش ها باید به مواردی توجه شود:
- دستورالعمل ترکیب و نگهداری فین ها در میکسرها باید با دقت انجام شود تا سیستم هوای منفذی ایده آل، ایجاد شود.
- بتن بایستی در محل پروژه به اسلامپ ایده آل برسد. آب اضافی بتن که در فاز اجرا به آن اضافه شده است ممکن است موجب پیوند خوردن حباب های هوا شود و از مقاومت و طول عمر بتن بکاهد.
- مقدار هوای موجود در بتن باید در تمامی مراحل از جمله تولید و اجرای بتن به صورت دقیق چک شود و تمامی فاکتورهای مهم درنظر گرفته شود.
- استفاده از افزودنی های محبوس کننده هوا در بتن باید بر اساس میزان توصیه شده، صورت بگیرد.
- در محاسبه میزان هوای موجود در بتن باید افت هوا در مسیر انتقال بتن از کارخانه به کارگاه لحاظ شود و استانداردهای مرتبط با این مسئله لحاظ شود تا میزان افت، جبران گردد.
- سایر فاکتورهای سیستم هوای منفذی در بتن سخت شده باید مشخص شود تا متغیر فاصله گذاری هوای منفذی در بازه معینی در استانداردها قرار بگیرد.
هوای محبوس، تأثیر زیادی در مهیا کردن شرایط فرم پذیری لازم برای ترکیب های سنگدانه ای سبک وزن دارد. بافت های بعضی از سنگدانه های سبک وزن به گونه ای است که بتن را خشن می کند که این مسئله نیازمند مقدار ریزدانه فزآینده است. لذا فشردگی بتن به بیشترین میزان خود می رسد.
هوای محبوس سبب می شود که درصد ریزدانه ها کم شود. هوای محبوس مانع از غوطه ور شدن ذرات سنگدانه سخت در ملات می گردد. یکی از کاربردهای مهم محبوس کننده های هوا، تولید پانل های نماسازی سبک وزن در صنایع پیش ساخته می باشد. استفاده از محبوس کننده ها در این پانل ها سبب افزایش سطح دوام آنها می شود.
این افزودنی ها، مواد آلی هستند که به صورت محلول می باشند و در زمان اضافه شدن به بتن، میزان معینی از هوا را به صورت یکنواخت در قالب حباب های بسیار کوچک و پراکنده به بتن اضافه می کنند. این هوا با میزان هوایی که در بتن موجود به بتن به صورت سوراخ های ناهمگون است، متفاوت می باشد.
استفاده از این مواد دارای سه نتیجه بسیار مهم است که شامل افزایش دوام، بهم چسبندگی و تراکم می باشد. بررسی ها نشان داده است که بتن های دارای محبوس کننده هوا، دوام بالایی دارند. وجود هوا در بتن سبب به هم چسبندگی یا پایداری ترکیب می شود. بنابراین استفاده از افزودنی های محبوس کننده هوا در بتن ، نتایج مثبتی به همراه خواهد داشت. البته باید به میزان استفاده از این مواد توجه شود تا نتیجه وارونه به همراه نداشته باشد.
اگر قصد سفارش انواع تیرچه و بتن برای ساختمان سازی را دارید می توانید از سایت بتن پیش فشرده دیدن کنید. در این سایت سفارش انواع تیرچه و بتن امکان پذیر است.